بعد از یه غیبت کوتاه (تا حدودی) دوباره برگشتم              

میخوام از مشکل مملکتمون براتون بنویسم

مشکلی که همه اکثرا درگیرش هستیم

(( عمل نکردن و سخنرانی کردن ))

مشکلی که خیلی از پدر و مادر ها

(و کلا کسانی که با کودکان و خصوصا نوجوان ها در ارتباط هستند) درگیرش هستند 

نصیحت، صحبت، هدایت و راهنمایی تا زمانی که خود شخص به اونها عمل نمی‏کند فایده ای ندارد

چشمان تیزبین بچه ها همه چیز را زیر نظر دارد و مغز آنها مدام در حال مقایسه است

اگر نه تنها شخص واعظ بلکه پدر و مادر، مشاور و معلم و... مراقب رفتار خود،

مخصوصا در مقابل دیدگان کودک یا نوجوان باشند، اثر بخشی صحبت ها کاملا قابل مشاهده

و قابل لمس تر خواهد بود

داستان زیر تا حدودی به بحث ما مربوط است:

پسرک پرسید : (( بابا اگه دوستم یه کار بدی بکنه، من چی کار باید بکنم؟ ))

پدر جواب داد : (( باید بهش بگی این کار خوبی نیست. این کار رو نکن! ))

دوباره پرسید : (( اگه روم نشه یهش بگم چی؟ ))

پدر جواب داد : (( خب روی یک تکه کاغذ بنویس بگذار توی جیبش ))

صبح که مرد برای رفتن به اداره آماده می شد ، در جیب کتش کاغذی پیدا کرد با این مضمون :

((بابا سلام . سیگار کشیدن کار خوبی نیست. لطفا این کارو نکن!))